همسرداري | آيين همسرداري

درست زيستن و معاشرت كردن با همسر و فرزندان و سامان بخشي به امور خانه و زندگي در سيره حضرت زهرا(س) به صورت تكامل يافته خودنمايي مي كند و اين مهم ايشان را به عنوان الگويي در مسائل حوزه خانواده براي همه دوران تاريخ قرار داده است.

آن حضرت(س)، آيين خانه داري و همسرداري را به خوبي مراعات مي كردند و سراسر زندگي شريفشان، درس هايي براي همه زنان است كه بايد فراگيرند تا به سعادت و خوشبختي برسند.

در ادامه به گوشه اي از رفتار و خصلت هاي آن حضرت(س) در مسائل خانوادگي خواهيم پرداخت.

ايجاد اعتماد به نفس در فرزندان

حجت الاسلام دكتر محمدمهدي بهداروند در ماهنامه پيام زن مي نويسد: در سيره عملي حضرت زهرا (س) توجه به شخصيت بخشي فرزندان و ايجاد اعتماد به نفس در آن ها كاملا مشهود است. از جمله ابزارهايي كه روح اعتماد به نفس و مشكل ستيزي را در كودك زنده نگه مي دارد، مسابقه و رقابت هاي سازنده است. رو به رو ساختن كودكان با مشكلات و فراهم كردن امكان رقابت براي آن ها، باعث بالا رفتن حس اعتماد به نفس در آن ها مي شود. اين مسئله به قدري ارزشمند و سرنوشت ساز است كه والدين كودك بايد براي آن برنامه ريزي كنند. حضرت زهرا(س) براي ايجاد اعتماد به نفس در فرزندان خود آن ها را به مسابقه و ورزش تشويق مي كردند. از جمله نمونه هاي ديگر براي شخصيت بخشي به فرزندان، تقويت روحيه شادابي، نشاط و محبت در بين افراد خانواده است؛ چرا كه افراد خموده و پژمرده، براي انجام امور كارايي لازم را ندارند.

محبت و مهرورزي به فرزندان

دانشمندان علوم تربيتي معتقدند كودكان در هر سني به محبت و اظهار علاقه نيازمندند. كودك مي خواهد پدر و مادر او را دوست داشته باشند و نسبت به او اظهار علاقه كنند. برخلاف تصور برخي والدين كودك پيش از آن كه به لباس، خوراك و محل زندگي توجه داشته باشد به اين توجه دارد كه آيا والدينش او را دوست دارند يا نه؟ درس محبت در خانه حضرت زهرا(س) به طور كامل ارائه مي شد و آن حضرت كه خود از سرچشمه محبت و عطوفت رسول خدا(ص) سيراب شده و قلبشان كانون محبت به همسر و فرزندانش بود، در اين باره نيز وظيفه مادري خود را به بهترين شكل انجام مي دادند.

سلمان فارسي مي گويد: روزي حضرت فاطمه زهرا(س) را ديدم، كه مشغول آسياب كردن غله است. فرزندش حسين(ع) به گريه افتاد و بي تابي مي كرد.

عرض كردم: براي كمك به شما، غله را آسياب كنم يا بچه را آرام كنم؟ حضرت فرمودند: من به آرام كردن فرزند اولي هستم، شما آسياب را بچرخانيد. (كتاب الگوهاي رفتاري حضرت زهرا(س) نوشته آيت ا… سيدمحمد حسيني شاهرودي)

آيين همسرداري

براي يك زن بزرگ ترين موفقيت و ارزش، اين است كه در شئون گوناگون زندگي، خشنودي همسرش را به دست آورد و از هر گونه عملي كه موجب ناراحتي شوهر مي شود پرهيز كند.

حضرت علي(ع) مي فرمايند: «جهاد زن، خوب شوهرداري است» زن براي اين كه بتواند در اين جهاد پيروز باشد، بايد تمام سعي و تلاش خود را به كار گيرد تا خانه را محل آرامش مرد قرار دهد. الگوي همسرداري حضرت زهرا(س) بهترين الگو براي زنان مسلمان است. رفتار حضرت زهرا(س) با همسرشان امير مومنان(ع) در عالي ترين مرحله صفا و مهرباني بود. نه تنها هرگز خاطر ايشان را نرنجاندند بلكه ياوري مهربان براي ايشان بودند.

حضرت علي(ع) مي فرمايند: «سوگند به خدا، من زهرا(س) را تا آن زمان كه خداوند او را به سوي خود برد، خشمگين نساختم و در هيچ كاري موجب ناخشنودي او نشدم. او نيز هيچ گاه مرا خشمگين نكرد و عملي از او سر نزد تا باعث ناخشنودي من شود.» (كتاب الگوهاي رفتاري حضرت زهرا(س)) و همچنين نقل است كه امام علي(ع) فرمودند: «هرگاه به چهره زهرا(س) نگاه مي كردم، هر گونه غم و اندوه از من برطرف مي شد.» (كتاب كرامات و مقامات عرفاني حضرت زهرا(س) نوشته سيدعلي حسيني)

انفاق گروهي در خانواده

حضرت علي(ع)، حضرت فاطمه(س)، امام حسن(ع) و امام حسين(ع) طبق نذري كه كرده بودند سه روز، روزه گرفتند. شب اول هنگام افطار فقيري در خانه ايشان را زد، حضرت علي(ع) افطار خود را به او داد. حضرت فاطمه(س) و فرزندانشان نيز به ايشان اقتدا كردند و افطار خود را به فقير دادند و با آب افطار كردند. شب دوم يتيمي در خانه ايشان را زد و باز افطار خود را به او دادند. شب سوم نيز اسيري آمد و چيزي طلبيد، اين بار نيز افطار خود را به او دادند. آنگاه از سوي خداي متعال آيه «و يطعمون الطعام علي حبه مسكينا و يتيما و اسيرا» نازل شد كه اشاره به ايثار و انفاق آن بزرگواران دارد. (كتاب امالي صدوق، صفحات ۲۱۲ و ۲۱۶) چنين رفتارهايي از حضرت علي(ع) و حضرت زهرا(س) روحيه انفاق را در بين فرزندان شان تقويت مي كرد.

تشويق فرزندان به فراگيري علم

حضرت زهرا(س) از همان آغاز كودكي فرزندانشان، عبادت خداي تعالي را در روح و روان ايشان تثبيت كردند و از همان آغاز به آن ها علم آموختند و ايشان را براي كسب معارف و تشويق در فراگيري علم، آماده مي كردند.

به عنوان مثال به فرزندشان امام حسن(ع) كه هفت ساله بودند، مي فرمودند: «به مسجد برو، آنچه را از پيامبر شنيدي فراگير و نزد من بيا و براي من بازگو كن.» (كتاب نگاهي به زندگي حضرت زهرا نوشته محمدمهدي اشتهاردي)

تقسيم كار منزل با همسر

امام صادق(ع) مي فرمايند: «… علي(ع) آب و هيزم مي آورد و حضرت فاطمه(س) آرد مي كرد، خمير مي ساخت، نان مي پخت و لباس ها را وصله مي زد.» (كتاب روضه الكافي، صفحه ۱۶۵)

امام علي(ع) فرموده اند: «فاطمه به قدري با آسياب دستي آرد كرد تا دست هايش مجروح شد و آن قدر خانه روبي كرد و براي پخت و پز آتش زير ديگ نهاد كه لباس هايش گردآلود و دودي شد و در اين امور زحمت و رنج بسيار به او مي رسيد …» (بحار الانوار، جلد ۴۳، صفحه ۲۳) پيامبر(ص) نيز به فاطمه(س) كمك كردند.

رسول خدا(ص) به منزل حضرت علي(ع) وارد شدند، ايشان را ديدند كه همراه فاطمه(س) مشغول آسياب كردن هستند، پيامبر(ص) فرمودند: «كدام يك خسته تر هستيد؟» حضرت علي عرض كردند: «فاطمه اي رسول خدا!» پيامبر(ص) به فاطمه(س) فرمودند: «دخترم برخيز» و حضرت فاطمه(س) برخاستند و پيامبر(ص) به جاي ايشان نشستند و علي(ع) را در آرد كردن دانه ها ياري فرمودند.